Een van de mooiste uitspraken die ik in de afgelopen jaren tegen ben gekomen is: ik ben een andere jij. Heb je dat wel eens gehoord? Het is eigenlijk de volwassen uitvoering van: wat je zegt ben je zelf.
De perfecte oud-klasgenoot waarvan het lijkt dat zij wel moeiteloos kan multitasken, die collega die altijd zijn verantwoordelijkheid afschuift. De klaag-grage vriendin die nooit echt luistert. Die bloed irritante automobilisten die hun rijbewijs bij een pakje boter hebben gekregen!
Al die eigenschappen van andere waar jij zo’n hekel aan hebt, zijn trekjes van jezelf die je wel bij een ander, maar niet bij jezelf herkent. De zogenoemde blinde vlek, die er gelukkig aan de andere kant van de medaille vertegenwoordigd is! Die onweerstaanbare, charmante vrouw die zulke mooie dingen vertelt, de buurvrouw die zo lief en verzorgend is. Die oud-klasgenoot die zo grappig verhalen kan vertellen. Zij vertegenwoordigen prachtige eigenschappen van jou, die je waarschijnlijk als normaal beschouwd of waar je bescheiden over bent.
Wanneer wij iemand ontmoeten screenen wij razendsnel de persoon tegenover ons. We bepalen onbewust of we iemand mogen en zoeken vaak naar verschillen. Allemaal op onbewust niveau. Wij schudden, vrij afstandelijk, elkaars hand bij een eerste ontmoeting. In andere culturen vouwen ze hun handen voor hun hart, of plaatsen zij de hand op het hart. In de Indiase cultuur zeggen ze; namaste; het licht in mijn groet het licht in jou. In de Maya cultuur zeggen ze lak’ech; ik ben een andere jij. Stel je voor hoe het leven eruit zou zien wanneer we mensen niet meer beoordelen op verschillen, maar zoeken naar de overeenkomsten?
Toen ik in India reisde was een van de oefeningen van Sai Baba om in stilte iedere persoon die je tegenkwam te groeten met de woorden: het licht in mijn groet het licht in jou. En ik kan je vertellen dat je daar het licht in jezelf mee ontmoet! Daar wordt je namelijk zo vrolijk van! Misschien lag het ook aan het feit dat ik in India aan het reizen was. Dus ik ben het experiment weer aangegaan en het werkt nog steeds. Wat zijn er toch mooie mensen! Met een smile van oor tot oor liep ik gisteren door Boxtel en werd daarop weer aangesproken door een jonge islamitische man die zei dat hij het aanstekelijk vond; yeah! Daar hou ik van; het verspreiden van een goed gevoel. En je kan je niet ellendig voelen wanneer je mond zich in een glimlach vormt.
Dat is dan weer wetenschappelijk aangetoond. Hoe dan ook, ik krijg er energie van en daar kan ik geen genoeg van hebben!
Fijn weekend allemaal ?