Het blijft een verbazingwekkend iets; synchroniteit in het leven. Het is heel natuurlijk wanneer je naar een wolk van vogels kijkt die in formatie lijken te vliegen. Ze vliegen, allemaal losse vogeltjes, in mooie harmonie met elkaar zonder dat er een de leider lijkt te zijn. Plotseling veranderen ze van richting zonder dat er ook maar één tegen de richting in vliegt, zoals ik wel altijd deed tijdens lesjes Zumba. Maar dat is dan niet de synchroniteit die ik bedoel, ik bedoel toeval.
Tijdens het eerste weekend van september sta ik op een feestje, niks geks in mijn geval, totdat er een aantal dingen uit mijn verleden de revue passeren. Letterlijk.
Mijn beste vriend is “heel toevallig” de avond ervoor in contact gekomen met een pijnlijke liefdesrelatie van mij die, in a nutshell, zijn excuses aangeboden heeft voor hoe hij mij toentertijd behandeld heeft. Ik word die avond uitgenodigd in een app-groep waaruit blijkt dat de ouders van mijn liefste jeugdvriendin gaan scheiden, waar ik behoorlijk van geschrokken ben. En zo zijn er nog een aantal dingen die er op die avond gebeuren waarbij ik met mijn mond open en mijn oren sta te klapperen.
Hoe kan het zijn dat er op een avond zoveel dingen voorbij komen, het verleden zo aanwezig is in het heden? Toeval? Typisch genoeg wel een leuke avond gehad, maar dat ligt waarschijnlijk aan het rijkelijk vloeien van de wijn in combinatie met alle mooie mensen daar aanwezig (geen toeval).
Vervolgens gaat de eerste gewone werkweek, na de vakantie, weer van start. Er gaat meteen een heleboel mis waardoor ik niet fatsoenlijk uit de voeten kan. Dat leidt bij mij onmiddellijk tot frustratie en moedeloosheid. Als de week nog maar half om is vraag ik me (weer) af hoe ik in hemelsnaam op die denderende trein moet springen die mijn dagelijks bestaan is. Zoveel dingen te doen en zo weinig tijd om het te doen.
Ik had met mezelf afgesproken om beter te voelen wat ik nodig heb, goed te aarden (in mijn lichaam te zijn) en geen dingen te doen uit verantwoordelijkheidsgevoel. Daar houd ik me aan en zeg een aantal leuke, gezellige en leerzame dingen af. Nee zeggen tegen een ander is ja zeggen tegen jezelf, alhoewel dat niet zo voelt. Erger nog ik voel me helemaal niet goed, duizelig en misselijk, hete aanvallen, moe, leeg, bah. Als ik niet beter zou weten dan… ‘Het kan ook nog de overgang zijn’ zegt mijn moeder. Oh ja, dat zou ook nog kunnen. Dat heeft alleen niks te maken met het suizen in mijn oren, waar ik ook al tijden last van heb.
Terwijl ik me verdiep in de aankomende volle maan meditatie denk ik aan mijn droom van vannacht. Een vriendinnetje van mij die op dit moment in Nepal is was heel aanwezig in mijn droom, we dansen en we lachen. Ze is in Vipassana (stilte meditatie) en ik besluit haar een berichtje te sturen om te laten weten dat ik aan haar denk.
Op het moment dat ik later op Facebook kijk blijkt ze gereageerd te hebben zo’n beetje op het moment dat ik haar een berichtje stuurde, toeval? Of toch synchroniteit? Zij scheef het daar wel aan toe, wat mij de bevestiging gaf om deze blog te schrijven.
Volgens mij is synchroniteit afgestemd zijn op je hart, je ziel. Je hart is je
kompas van je ziel, wanneer je die volgt dan komt het allemaal op zijn pootjes terecht. Dit wordt ook nog eens bevestigd naar aanleiding van mijn zoektocht over de aanstaande volle maan.
De maand september is energetisch nogal beladen. ‘Veel uit het verleden komt opnieuw in je heden om opnieuw beoordeeld te worden’, dat heb ik gemerkt inderdaad. ‘Dat zorgt ervoor dat je opnieuw kan beslissen of je het meeneemt of dat je het loslaat. De maan staat in Vissen wat heel gevoelig maakt, dat je het gevoel kan geven slachtoffer te zijn’.
Er wordt geschreven dat er veel plotselinge verschuivingen kunnen zijn in relaties, leefsituaties, banen, gezondheid enz. het vraagt om aandacht en besef. ‘Dit kan ook betekenen dat wat eerst hoog in potentie was, toch leeg blijkt te zijn’. Ze raden aan voor de komende maanden: Go with the flow!
Ik verzin dit niet! Go with the flow is de titel van het e-book dat Jay en ik pas geschreven hebben! Ik viel bijna van mijn stoel! Alweer toeval?
‘Wanneer er een verschuiving is in energie (ascentie) dan kunnen mensen (die hiervoor gevoelig zijn) symptomen ervaren als: oorsuizen/tonen, zweten, duizeligheid, vergeetachtigheid en golven van misselijkheid. Ook zaken als extreme futloosheid, buikpijnen en slechte gemoedstoestanden terwijl je verondersteld gelukkig te zijn’.
De eerste 5 symptomen heb ik gewoon! Dat kan toch geen toeval zijn! Ik word er gewoon enthousiast van, ondanks de duizeligheid en piep in mijn oor :)
Het zegt me dat ik op het goed pad zit, dat ik niet zo mijn best hoef te doen, dat ik nergens aan hoef te trekken. Hetgeen wat ik nodig heb, dat kom ik wel tegen!
Zo dat wilde ik even delen